Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή, κι ένα στόμα ακαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πει.
Άργειε να ‘λθει εκείνη η μέρα, Και ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου έμενε να λες περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.
Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά.
Κι έλεες: «πότε, α! πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;» Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.
Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα, θολό, και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα, πλήθος αίμα Ελληνικό.
Mε τα ρούχα αιματωμένα Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά Να γυρεύης εις τα ξένα Άλλα χέρια δυνατά.
Mοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή· Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τες κουρταλή.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, Αλλ’ ανάσασιν καμιά· Άλλος σού έταξε βοήθεια Και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου, Οπού εχαίροντο πολύ, Σύρε να βρης τα παιδιά σου, Σύρε, ελέγαν οι σκληροί.
Φεύγει οπίσω το ποδάρι Και ολογλήγορο πατεί Ή την πέτρα ή το χορτάρι Που τη δόξα σού ενθυμεί.
Tαπεινότατη σού γέρνει Η τρισάθλια κεφαλή, Σαν πτωχού που θυροδέρνει Κι είναι βάρος του η ζωή.
Cibo laudem accusata
Dicat harum posidonium cum cu. Ut quo atomorum petentium suscipiantur. Cu vel integre democritum suscipiantur. Nobis percipit pertinacia nam in. In alienum luptatum aliquando sit, fugit mentitum gubergren nam at, ad his illum nulla contentiones. Odio modo tritani te pro, vim ea eros animal. Ei lucilius expetendis cotidieque qui, duo at augue dictas suscipiantur.
Pro offendit moderatius
Pro offendit moderatius ad, no his rebum dolore vidisse. Et natum imperdiet incorrupte nam, ad animal volumus sed. Tibique inimicus imperdiet vix id, quod ornatus dissentias an pri. Pertinax iracundia temporibus nec at, sea id zril epicurei. Ea sint reformidans usu. Per munere definitiones ne.
Quo mutat audiam
Facilisi perpetua at sed. Eam purto mollis eruditi te. Illud nulla tritani at usu, magna noster omnesque an per, an eos unum placerat. Est in scripta eruditi sadipscing. Ad posse homero perpetua mei, meis pertinax ut sit.